Οι γάτες απαιτούν ορισμένα θρεπτικά συστατικά που δεν είναι απαραίτητα για άλλα θηλαστικά. Πολλά από αυτά τα βασικά θρεπτικά συστατικά βρίσκονται φυσικά σε ζωικούς ιστούς, γεγονός που αντικατοπτρίζει ότι οι γάτες έχουν αναπτύξει εξειδικευμένες θρεπτικές απαιτήσεις σύμφωνα με την εξελικτική επίδραση ενός αυστηρού σαρκοφάγου (MacDonald et al., 1984).

Επιπλέον, στη διατροφή των γατών, η διατροφική σύνθεση και η γευστικότητα της δίαιτας είναι καθοριστικής σημασίας. Εάν δεν είναι νόστιμες, οι γάτες θα αρνηθούν να φάνε και κατά συνέπεια μπορεί να παρουσιάσουν ανεπάρκεια σε βασικά θρεπτικά συστατικά, τα οποία μπορεί να εξελιχθούν σε κλινικές καταστάσεις (Zaghini & Biagi, 2005). Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της διαμόρφωσης και της διατροφής εξαιρετικά εύγευστης, θρεπτικής δίαιτας για τις γάτες.

Τα λιπίδια αποτελούν μια ομάδα οργανικών μορίων, τα οποία περιλαμβάνουν λίπη και έλαια. Τα διαιτητικά λιπίδια είναι πηγή απαραίτητων λιπαρών οξέων και συμπυκνωμένης ενέργειας αφού το λίπος παρέχει διπλάσια ποσότητα θερμίδων/g σε σύγκριση με πρωτεΐνες και υδατάνθρακες. Τα λιπίδια διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο ως φορείς για τις λιποδιαλυτές βιταμίνες και τις στερόλες και αποτελούν συστατικά πολλών ορμονικών πρόδρομων ουσιών. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της γευστικότητας και των ιδιοτήτων της υφής της ξηρής κροκέτας (Trevizan & Kessler, 2009).

Τα λιπαρά οξέα είναι αναπόσπαστα συστατικά των λιπιδίων. Η βασική φύση ενός λιπαρού οξέος οφείλεται κυρίως στην αδυναμία ενός ζώου να το συνθέσει σε επαρκείς ποσότητες για να καλύψει τις μεταβολικές του ανάγκες (Bauer, 2008). Οι γάτες, όπως και οι σκύλοι, απαιτούν το απαραίτητο λιπαρό οξύ λινολεϊκό οξύ. Το λινολεϊκό οξύ είναι ένα πολυακόρεστο ωμέγα-6 λιπαρό οξύ. Τα λιπαρά οξέα μπορούν να επιμηκυνθούν και να αποκορεσθούν σε εναλλακτικά λιπαρά οξέα μεγαλύτερης αλυσίδας. Για παράδειγμα, οι σκύλοι μετατρέπουν εύκολα το λινολεϊκό οξύ σε αραχιδονικό οξύ μέσω του ενζύμου Δ6-δεσατουράση. Ωστόσο, οι γάτες δεν μπορούν να το κάνουν αυτό καθώς η μετατροπή είναι περιορισμένη λόγω της χαμηλής δραστικότητας του ενζύμου Δ6-δεσατουράση στο συκώτι της γάτας. Ως αποτέλεσμα, το αραχιδονικό οξύ είναι ένα απαραίτητο λιπαρό οξύ στις γάτες και πρέπει να λαμβάνεται από τη διατροφή. Το αραχιδονικό οξύ βρίσκεται σε άφθονη παροχή στους ζωικούς ιστούς, ιδιαίτερα στα όργανα (Trevizan et al., 2012). Αυτό ενισχύει την απαίτηση για τις γάτες, ως υποχρεωτικά σαρκοφάγα, να καταναλώνουν ζωικούς ιστούς προκειμένου να καλύψουν τις διατροφικές τους ανάγκες.

Οι βιταμίνες είναι οργανικές ενώσεις που απαιτούνται μόνο σε μικρές ποσότητες και ταξινομούνται ως βασικά μικροθρεπτικά συστατικά. Καθώς δεν συντίθενται ενδογενώς, πρέπει να λαμβάνονται από τη διατροφή. Οι βιταμίνες έχουν ποικίλες βιοχημικές λειτουργίες, οι οποίες απαιτούνται για τη διατήρηση της φυσιολογικής υγείας και της μεταβολικής ακεραιότητας. Οι διατροφικές απαιτήσεις των γατών για συγκεκριμένες βιταμίνες διαφέρουν από αυτές των περισσότερων άλλων θηλαστικών. Αυτές οι ιδιαιτερότητες προκύπτουν από σημαντικές διαφορές στις ενζυμικές δραστηριότητες κατά τη σύνθεση της νιασίνης (βιταμίνη Β3) και της βιταμίνης Α (NRC, 2006).

Η διατροφική νιασίνη είναι απαραίτητη στις γάτες καθώς η νιασίνη (και οι σχετικές ενώσεις, όπως το νικοτινικό οξύ και το δινουκλεοτίδιο νικοτιναμίδης αδενίνης, NAD) παίζει θεμελιώδη ρόλο ως συνένζυμα στο μεταβολισμό των υδατανθράκων, των αμινοξέων και των κετονοσωμάτων στις γάτες. Οι γάτες, σε αντίθεση με τους σκύλους, δεν μπορούν να συνθέσουν σημαντικά επίπεδα νιασίνης από το απαραίτητο αμινοξύ τρυπτοφάνη. Αυτό οφείλεται σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο δραστικότητας ενός ενζύμου (πικολινική καρβοξυλάση) που μετατρέπει γρήγορα έναν μεταβολίτη τρυπτοφάνης σε σχηματισμό ακετυλο-CoA αντί για νιασίνη, με αποτέλεσμα την ανεπαρκή παραγωγή νιασίνης. Ως αποτέλεσμα, η απαίτηση για νιασίνη στις γάτες είναι 2.4 φορές υψηλότερη από αυτή των σκύλων (NRC, 2006).

Ομοίως, οι γάτες χρειάζονται διατροφική, προσχηματισμένη βιταμίνη Α. Η βιταμίνη Α είναι απαραίτητη για την όραση, την κυτταρική διαφοροποίηση και τη λειτουργία του ανοσοποιητικού στις γάτες. Τα καροτενοειδή, για παράδειγμα, το β-καροτένιο, είναι πρόδρομες ουσίες της βιταμίνης Α. Συντίθενται από τα φυτά και, ως εκ τούτου, βρίσκονται συνήθως σε λαχανικά, όπως τα καρότα και οι γλυκοπατάτες. Συγκριτικά, ο ζωικός ιστός περιέχει σχετικά χαμηλές συγκεντρώσεις καροτενοειδών και επαρκείς ποσότητες βιταμίνης Α. Ως υποχρεωτικά σαρκοφάγα, οι γάτες δεν διαθέτουν το ένζυμο που απαιτείται για την παραγωγή της βιταμίνης Α από το β-καροτένιο, και παρόλο που μπορούν να απορροφήσουν το β-καροτένιο, δεν μπορούν να το μετατρέψουν σε βιταμίνη Α (Schweigert et al., 2002). Η διατροφική προσχηματισμένη βιταμίνη Α είναι απαραίτητη μόνο στις γάτες, καθώς οι σκύλοι έχουν τα ένζυμα που είναι απαραίτητα για τη μετατροπή των καροτενοειδών (Zaghini & Biagi, 2005).

Ως υποχρεωτικά σαρκοφάγα, οι γάτες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται εύκολα στους ζωικούς ιστούς. Είναι σημαντικό οι γάτες να τρέφονται με δίαιτες πλούσιες σε πρωτεΐνες που περιέχουν απαραίτητα αμινοξέα. Εκτός από τα απαραίτητα αμινοξέα που μοιράζονται οι σκύλοι, οι γάτες χρειάζονται ταυρίνη, η οποία βρίσκεται σε συστατικά ζωικής προέλευσης. Οι υψηλές συγκεντρώσεις βασικού λιπαρού οξέος αραχιδονικού οξέος που βρίσκεται στον ζωικό ιστό ενισχύουν αυτή την απαίτηση για θρεπτικά συστατικά, ειδικά σε ζωικά προϊόντα. Τέλος, οι γάτες απαιτούν διατροφικές βιταμίνες που άλλα θηλαστικά μπορούν να συνθέσουν ενδογενώς. Παραδείγματα αυτών περιλαμβάνουν τη νιασίνη και την προσχηματισμένη βιταμίνη Α.

• Bauer, JJE (2008). Απαραίτητος μεταβολισμός λιπαρών οξέων σε σκύλους και γάτες. Revista Brasileira de Zootecnia, 37, 20-27.
• Eisert, R. (2011). Υπερσαρκοφάγος και εγκέφαλος: επανεξετάζονται οι πρωτεϊνικές απαιτήσεις των γατών. Journal of Comparative Physiology B, 181(1), 1-17.
• FEDIAF (2021). Διατροφικές κατευθυντήριες γραμμές για πλήρη και συμπληρωματική τροφή για κατοικίδια για γάτες και σκύλους. Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Βιομηχανίας Τροφίμων για Κατοικίδια. Βρυξέλλες.
• Hayes, KC, Carey, RE, & Schmidt, SY (1975). Εκφύλιση του αμφιβληστροειδούς που σχετίζεται με ανεπάρκεια ταυρίνης στη γάτα. Science, 188 (4191), 949-951.
• MacDonald, ML, Rogers, QR, & Morris, JG (1984). Διατροφή της οικόσιτης γάτας, σαρκοφάγου θηλαστικού. Annual review of nutrition, 4(1), 521-562.
• Morris, JG, & Rogers, QR (1978). Τοξίκωση με αμμωνία στη σχεδόν ενήλικη γάτα ως αποτέλεσμα διατροφικής ανεπάρκειας αργινίνης. Science, 199 (4327), 431-432.
• NRC (Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας). (2006). Απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά σκύλων και γατών. Τύπος Εθνικών Ακαδημιών. Ουάσιγκτον.
• Pion, PD, Kittleson, MD, Rogers, QR, & Morris, JG (1987). Μυοκαρδιακή ανεπάρκεια σε γάτες που σχετίζεται με χαμηλή ταυρίνη στο πλάσμα: αναστρέψιμη μυοκαρδιοπάθεια. Science, 237 (4816), 764-768.
• Russell, K., Murgatroyd, PR, & Batt, RM (2002). Η καθαρή οξείδωση πρωτεΐνης προσαρμόζεται στη διατροφική πρόσληψη πρωτεϊνών σε οικόσιτες γάτες (Felis silvestris catus). The Journal of nutrition, 132(3), 456-460.
• Schweigert, FJ, Raila, J., Wichert, B., & Kienzle, E. (2002). Οι γάτες απορροφούν το β-καροτένιο, αλλά δεν μετατρέπεται σε βιταμίνη Α. The Journal of nutrition, 132(6), 1610S-1612S.
• Trevizan, L., & Kessler, ADM (2009). Λιπίδια στη διατροφή σκύλων και γατών: μεταβολισμός, πηγές και εφαρμογή σε πρακτικές και θεραπευτικές δίαιτες. Revista Brasileira de Zootecnia, 38, 15-25.
• Trevizan, L., Kessler, ADM, Brenna, JT, Lawrence, P., Waldron, MK, & Bauer, JE (2012). Διατήρηση του αραχιδονικού οξέος και αποδείξεις αποκορεσμού Δ5 σε γάτες που τρέφονται με γ‐λινολενικό και λινελαϊκό οξύ δίαιτες εμπλουτισμένες. Lipids, 47(4), 413-423.
• Verbrugghe, A., & Bakovic, M. (2013). Ιδιαιτερότητες του μεταβολισμού ενός άνθρακα στην αυστηρή σαρκοφάγο γάτα και ο ρόλος στην ηπατική λιπίδωση των αιλουροειδών. Nutrients, 5(7), 2811-2835.
• Zaghini, G., & Biagi, G. (2005). Διατροφικές ιδιαιτερότητες και γευστικότητα διατροφής στη γάτα. Επικοινωνίες κτηνιατρικής έρευνας, 29(2), 39-44.