Kedi Alt İdrar Yolu Hastalığının belirtileri nelerdir?

Hangi kedigiller FLUTD'ye en duyarlıdır?

Herhangi bir yaş ve cinsiyetteki kedilerde FLUTD geliştiğini görmek nadir değildir, ancak orta yaşlı (2-7 yaş), aşırı kilolu, düşük egzersiz seviyesine sahip kısırlaştırılmış erkekleri etkileme olasılığının daha yüksek olduğu iyi bilinmektedir. dışarıda sınırlı bir süre ve içeride bir çöp tepsisi kullanın³.

İdrar yolunu hangi koşullar etkileyebilir?

• İdrar Yolu Enfeksiyonları (İYE)
• Ürolitiyazis (mesane taşları)
• Üretral tıkaç (üretra tıkanması)
• Kedi idiyopatik sistit
• Neoplazi (mesane veya alt idrar yolu tümörü)
• Anatomik anormallikler

İdrar yolu enfeksiyonları

İdrar yolu enfeksiyonu (İYE) terimi, ürogenital sistem içinde, ilişkili bir inflamatuar yanıta ve klinik belirtilere neden olan enfeksiyöz bir ajanın, en yaygın olarak bakterilerin kalıcılığını ifade eder.⁴. Genel olarak, kedilerde idrar yolu enfeksiyonları yaygın değildir ve tüm kedi alt idrar yolu bozuklukları vakalarının %1 ila %3'ü arasında bir sıklık bildirilmiştir.⁵.

Ürolitiyazis ve Üretral Fişler

FLUTD'li kedilerin %10 ila %20'sinde üretral tıkaç veya ürolitiazis olduğu tahmin edilmektedir.⁸. Üretrada oluşan bir tıkaç genellikle idrarda proteinlerin, dökülen hücrelerin, kristalize minerallerin ve artıkların bir araya gelerek üretrayı tamamen tıkayabilecek ve bu nedenle çıkarılması gereken bir kitle oluşturacak şekilde birikmesidir.

Ürolitiyazis, idrar yolunda oluşan daha küçük taşları ve kristalleri tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Bunlar genellikle mesane ve üretrada bulunur, ancak böbreklerde ve üreterlerde de bulunabilir. Büyük bir tek taş veya kum tanesinden çakıl taşına kadar değişen daha küçük taşlardan oluşan bir koleksiyon olabilir. Bazı mineraller bir kedinin vücudunda doğal olarak bulunur, ancak bunlar anormal seviyelerde bulunduklarında veya üriner sistem tarafından doğru şekilde işlenmediğinde kristalleşebilirler.

Kanada'da 5 yıllık bir süre boyunca yürütülen bir araştırma, kedilerden idrarla geçirilen veya cerrahi olarak çıkarılan 5484 kedinin mineral bileşimini gözden geçirdi. 618'i üretral tıkaç ve 4866'sı mesane ürolitiydi. Araştırma, ürolit sunumlarının yaklaşık %50'sinin oksalat ve %44'ünün kedilerde en yaygın ürolitler olduğu bilinen struvit8 olduğunu gösterdi.¹⁰.

Strüvit

Strüvitin (magnezyum amonyum fosfat) taşlara çökmesi, idrar doygunluğu derecesi, diyet, idrarın pH'ı ve idrar hacmi gibi bir dizi faktöre bağlıdır. Struvit çözünmesi için diyet desteği yıllardır başarıyla kullanılmaktadır. Öneriler, idrarı seyreltmeye yardımcı olduğu için su alımını artırmayı ve fosfor ve magnezyum içeriğini kısıtlayan ve orta derecede idrar asitlenmesini destekleyen bir diyet kullanmayı içerir.⁹. İdrar pH'ı ideal aralık yerine 6.5-6.9 arasında sürekli olarak 6-6.2 arasında yükselirse, struvitin oluşma olasılığının iki kat daha fazla olabileceği düşünülmektedir.¹⁰.

Yakın zamanda yapılan bir araştırma, doğal olarak oluşan struvitli kedilerde struvit eritme diyetinin etkinliğini inceledi ve diyetin struviti 28 gün veya daha kısa sürede çözmede başarılı olduğunu buldu. Diyet, diyetle beslenen kedilerin çoğunda alt idrar yolu belirtilerinin remisyonunun korunmasında da etkiliydi ve bunun hastalığa yatkın kedilerde struviti önlemek için etkili bir uzun vadeli çözüm olduğunu gösteriyor.⁹.

Kalsiyum Oksalat (CaOx)

1990'ların ortalarına kadar struvit, kedilerde en sık bildirilen taştı, ancak son yıllarda CaOx tanı sıklığı arttı.¹³. Diyette asitlendirme, struvit kristallerinin çözülmesine ve önlenmesine yardımcı olabilse de, idrardaki kalsiyum seviyesini arttırdığı tespit edilen kalsiyum karbonatın kemikten salınmasını da teşvik edebileceği düşünülmektedir.¹¹ ve bu nedenle CaOx taşlarındaki artışa katkıda bulunmuş olabilir. Ancak bu hipotez, struvit çözünmesini desteklemek için idrar pH'ı ile sonuçlanan diyetlerin, çoğu ticari kedi diyetini temsil eden idrar pH aralığında CaOx kristalizasyonu riskini artırmadığını öne süren yakın tarihli bir çalışmada elde edilen bulgularla çelişiyordu.¹³.

Strüvitin aksine, CaOx için bir çözünme protokolü yoktur ve bu nedenle anestezi uygulanarak işeme veya bazı durumlarda cerrahi olarak çıkarılması gerekir. Düşük kalsiyum ve oksalat seviyelerine sahip bir diyetin taş oluşumunu önlemeye yardımcı olabileceği düşünülmektedir, ancak bunu destekleyen kanıtlar sınırlıdır.¹¹.

Kedi İdiyopatik Sistit

Alt üriner sistem semptomları olan kedilerin yaklaşık üçte ikisinde, semptomların ortaya çıkmasına neden olan bozukluğun kesin olarak teşhis edilmesi mümkün değildir. Bunun nedeni, idrar yolunu etkileyen farklı bozuklukların klinik belirtilerinin çok benzer olması ve bu nedenle klinik belirtilerin yaygın veya bilinen tüm nedenleri ortadan kaldırıldığında, bunlara kedi idiyopatik sistit (FIC) olarak atıfta bulunulmasıdır.⁶. Çalışmalar, FIC'nin idrar kesesi, sinir sistemi, adrenal bezler, hayvancılık uygulamaları ve kedinin yaşadığı çevre arasındaki karmaşık etkileşimlerin bir sonucu olabileceğini düşündürmektedir.⁷.

Bir dizi çalışma, stresin, özellikle çok kedili bir evde diğer kedilerle bir çatışmanın neden olduğu veya çevresel zenginleşmeden yoksun olan FIC'ye neden olma veya şiddetlendirmede önemli bir rol oynadığına inanıldığını bulmuştur. Bu nedenle, bir kedinin ortamındaki stresi azaltmanın, FIC'nin tekrarını veya şiddetini azaltmaya yardımcı olabileceği düşünülmektedir.¹². Çevresel zenginleştirmenin hayvan sağlığını ve refahını iyileştirdiği kabul edildi, bu nedenle çevrelerinin değiştirilmesinin ev kedilerine yardımcı olabileceği öne sürüldü.¹⁴. Değişikliklerin sırayla ve yavaş bir şekilde yapıldığı ve su alımının arttırılması, çöp kutusu sunumu ve yönetiminin iyileştirilmesi, tırmanma yapıları ve tırmalama direklerinin sağlanması, ev sahibi evde yokken görsel/işitsel uyarı sağlanması ve çatışmanın belirlenmesi ve çözülmesini içeren bir çalışma yapılmıştır. kediler arasında. Değişiklikler uygulandıktan 10 ay sonra bir inceleme yapıldı ve kedilerin %70-75'inde alt üriner sistemle bağlantılı hiçbir belirti gözlemlenmedi, bu da belirtilerde istatistiksel olarak anlamlı bir azalmadır ve çevresel stresin önemli bir faktör olduğunu doğrular. FIC'li kediler için değerlendirme.

FLUTD'nin ortaya çıkmasını veya tekrarlamasını önlemek için ne yapılabilir?

Özet

Özetle, kedilerde alt üriner sistem hastalıkları karmaşıktır. Kedileri FLUTD'ye yatkın hale getirmek için risk faktörleri orta yaşlı, erkek, kısırlaştırılmış kediler olarak tanımlanmış olsa da, bunlar her yaştaki kedileri etkileyebilir. Doğru yönetimin uygulanabilmesi ve belirtiler ortaya çıkmadan önce önleyici tedbirlerin alınmasının düşünülebilmesi için kedileri FLUTD belirtileri açısından izlemek önemlidir.

Referanslar

1. Dorsch, R., Remer, C., Sauter-Louis, C. ve Hartmann, K., 2014. Bir Alman kedi popülasyonunda kedi alt idrar yolu hastalığı. Tieraerztliche Praxis Kleintiere, 42(04), s.231-239. 

2. Kovarikova, S., Simerdova, V., Bilek, M., Honzak, D., Palus, V. ve Marsalek, P., 2020. Çek Cumhuriyeti'nde kedi alt idrar yolu hastalığı belirtileri olan kedilerin klinikopatolojik özellikleri . Veteriner Hekimliği, 65(3), s.123-133.

3. Gunn-Moore, DA, 2003. Feline alt üriner sistem hastalığı. Kedi Tıbbı ve Cerrahisi Dergisi, 5(2), s.133-138.

4. Dorsch, R., Teichmann-Knorrn, S. ve Sjetne Lund, H., 2019. Kedilerde idrar yolu enfeksiyonu ve subklinik bakteriüri: klinik bir güncelleme. Kedi tıbbı ve cerrahisi dergisi, 21(11), s.1023-1038.

5. Martinez-Ruzafa, I., Kruger, JM, Miller, R., Swenson, CL, Bolin, CA ve Kaneene, JB, 2012. Kedilerde idrar yolu enfeksiyonlarının gelişimi için klinik özellikler ve risk faktörleri. Kedi tıbbı ve cerrahisi dergisi, 14(10), s.729-740.

6. Westropp, JL ve Buffington, CT, 2004. Feline idiyopatik sistit: patofizyoloji ve yönetimin güncel anlayışı. Veteriner Klinikleri: Küçük Hayvan Uygulaması, 34(4), s.1043-1055.

7. Forrester, SD ve Towell, TL, 2015. Feline idiyopatik sistit. Veteriner Klinikleri: Küçük Hayvan Uygulaması, 45(4), s.783-806.

8. Houston, DM, Moore, AE, Favrin, MG ve Hoff, B., 2003. Kedilerde üretral tıkaçlar ve mesane ürolitleri: 5484-1998 arasında 2003 başvurunun gözden geçirilmesi. Kanada Veteriner Dergisi, 44(12), s.974.

9. Tefft, KM, Byron, JK, Hostnik, ET, Daristotle, L., Carmella, V. ve Frantz, NZ, 2021. Doğal olarak oluşan struvit ürolitiyazisi olan kedilerde struvit çözünme diyetinin etkisi. Kedi tıbbı ve cerrahisi dergisi, 23(4), s.269-277.

10. Grauer, GF, 2015. Kedi struvit ve kalsiyum oksalat ürolitiyazis. Bugünün Veteriner Hekimliği, 5(5), s.14-20.

11. Palm, CA ve Westropp, JL, 2011. Kediler ve kalsiyum oksalat: alt ve üst yol taş hastalığını yönetme stratejileri. Kedi tıbbı ve cerrahisi dergisi, 13(9), s.651-660.

12. Gunn-Moore, DA ve Cameron, ME, 2004. Kedi idiyopatik sistit tedavisi için sentetik kedi yüz feromonu kullanan bir pilot çalışma. Kedi tıbbı ve cerrahisi dergisi, 6(3), s.133-138.

13. Bijsmans, ES, Quéau, Y., Feugier, A. ve Biourge, VC, 2021. Kedilerde idrar asitlendirmesinin kalsiyum oksalat göreli aşırı doygunluğu üzerindeki etkisi. Hayvan Fizyolojisi ve Hayvan Besleme Dergisi, 105(3), s.579-586.

14. Buffington, CT, Westropp, JL, Chew, DJ ve Bolus, RR, 2006. İdiyopatik sistitli kedilerin tedavisinde multimodal çevresel modifikasyonun (MEMO) klinik değerlendirmesi. Kedi tıbbı ve cerrahisi dergisi, 8(4), s.261-268.

Emma Hunt tarafından yazılan makale